Sjarrel Massop
Op 18 mei jongstleden was er een bijzondere demonstratie in Den Haag. Meer dan 100.000 mensen hadden zich op het Malieveld verzameld - jong en oud, vrouwen en mannen, werkers en intellectuelen, diverse nationaliteiten. Velen met rode kleren aan. De demonstratie keerde zich onder meer tegen 'de streep in het zand' van de Nederlandse regering. Een regering die volgens de demonstranten te weinig ageert tegen Netanyhu's kliek, de veroorzaker van veel ellende tegen veel Palestijnen.
De demonstratie was voornamelijk een solidariteitsverklaring aan het Palestijnse volk, vooral in Gaza, dat te lijden heeft onder het onbeschrijfelijke brute geweld van de Israëlische regering en haar leger. De demonstratie was indrukwekkend, het riep veel associaties op bijvoorbeeld met de Internationale.
Reed'lijk willen stroomt over de Aarde, en die stroom rijst al meer en meer. Sterft, gij oude vormen en gedachten, Slaaf geboor'nen, ontwaakt! ontwaakt! De wereld steunt op nieuwe krachten, begeerte heeft ons aangeraakt.
De oorspronkelijke Franse tekst van de Internationale is in 1899 vertaald in het Nederlands door Henriette Roland-Holst. Ze roept op tot bewustwording en initiatieven om de eigen gemeenschappen te herstellen. Zij die 'in naam' van het volk de macht uitoefenen, maken er een zootje van.
Telkens weer komen we erachter dat we beduveld worden, de beloften van politici, bestuurders van bedrijven worden niet nagekomen. We moeten vooruit, onze krachten bundelen en een volstrekt andere kant op. Op 18 mei deden veel belangenorganisaties mee, politieke partijen waren aanwezig, initiatief lag bij de mensen zelf. Als mensen mogen we verschillend denken, belangrijk is dat we als mensen niet zo banaal worden dat we elkaar de kop in slaan.
De FNV vakbond was één van de deelnemende bewegingen, zo hoort het ook. Wegkijken bij zoveel onrechtvaardigheid, dat kan een massa-organisatie als de vakbond zich niet permitteren. Ze is zich daarvan bewust.
Tot 't merg wordt d'arme uitgezogen, en zijn recht is een ijdel woord Wij zijn 't moe naar and'rer wil te leven, Broeders en Zusters! hoort hoe gelijkheid spreekt: Geen recht waar plicht is opgeheven, geen plicht leert zij waar recht ontbreekt.
In de demonstratie klonken vele geluiden door, er was een variatie aan beelden te zien. De controverse tussen de strijdende partijen, Israël en Palestijnen is groot, de meningen en de belangen staan diametraal tegenover elkaar. Het verzet tegen de onmenselijke praktijken in de oorlog is een verbindende schakel voor mogelijke oplossingen, dat straalde de demonstratie uit. Die gedachte kan leidraad worden voor een ander menselijker perspectief. Een oorlog biedt dat perspectief zeker niet. Machthebbers kunnen recht ontlenen aan hun verkozen positie. Ze kunnen het publieke belang negeren. Rosa Luxemburg kwam op voor menswaardigheid, waarbij het debat en de meningsverschillen geaccepteerd worden. Ze verwoordde het met: Vrijheid is altijd vrijheid van andersdenkenden. Verschil van mening hoeft niet de eenheid in de strijd te blokkeren. Integendeel, het debat kan de mensheid inzicht geven in hoe het verder moet. De vrijheid mag nooit leiden tot de vernietiging van een volk.
Broeders en zusters! strijdt niet meer voor and'rer twisten, breekt de rijen hier is uw kamp. Gij die ons tot helden wilt maken, o! Barbaren denkt wat gij doet. Wij hebben waap'nen hen te raken, die dorstig schijnen naar ons bloed
Hannah Ahrendt vatte de genocide van de nazi's op de joden samen naar aanleiding van het proces tegen Adolf Eichmann (1961), als de banaliteit van het kwaad. Ze doelde daarbij op de 'gewone mensen' die kritiekloos achter machthebbers aanlopen en anderen zo onvoorstelbare schade aanrichten. Het conflict tussen Israël en de Palestijnen is bijna of tachtig jaar oud, het gaat fout, het escaleert. Mensen worden tegen elkaar uitgespeeld en opgezet. Joden tegen Islamieten, Israëliërs tegen Palestijnen, Russen tegen Oekraïners, autochtonen tegen migranten, ..... Waar solidariteit nodig is, slaan mensen elkaar de kop in. Dat is inderdaad banaal. De boventoon van de rijk geschakeerde demonstratie was het afrekenen met de banaliteit van kwaad, het onmenselijke.
Makkers! ten laatste male tot de strijd ons geschaard en de Internationale zal morgen heersen op Aard'
Een rode lijn is zondag 18 mei in Den Haag getrokken. Velen hielden zich er aan vast. In grote eensgezindheid. De vrijheid werd gevoeld. De banaliteit was er niet. De hoop was voelbaar.
