Met muziek naar een strijdbare vakbeweging

Als deelnemer aan de lezerskonferentie van 16 juni jl., was het een aangename verrassing, met het muziekgezelschap 'Eigen Risico' kennis te maken. Het 'risiko' dat men traditioneel bij dergelijke bijeenkomsten loopt, is een reeks van zware onderwerpen te moeten aanhoren ofwel te behandelen. Vermoeidheid dreigt dan een wat negatief bijverschijnsel te worden, vooral voor de wat oudere deelnemers.

Het was dan ook een uitstekend idee, om deze 'zware' atmosfeer te doorbreken met het optreden van een strijdbare muziekgroep: 'Eigen Risico'. Deze sprak weliswaar een andere taal, namelijk muziek, maar ondersteunde daarmee uitstekend en op een emotionele manier, het gebodene op de konferentie. Strijdliederen, met een ondertoon van melancholie, zoals die uit het getto van Warschau. Voorts Russische en Griekse partisanenliederen, herinnerden op hun wijze, aan het internationale karakter van de strijd tegen uitbuiting, onderdrukking en... volkerenmoord.

Strijdbare muziek cultuur

Naast de vakbondspolitieke en ekonomische strijd van de arbeidersklasse, is het opbouwen of het aanmoedigen hiertoe, van een 'eigen' kultuur, wezenlijk voor de ontvoogding van de arbeidersklasse. Dat wil zeggen de afwerping van de druk van de 'heersende' kultuur, vaker wankultuur! In dit verband is het belangrijk te wijzen op de verdovende werking van de huidige grammofoonplaten- en muziekindustrie. Deze verlaagt muziek, evenals alle andere kultuuruitingen, tot een produkt op een keiharde, kommerciële markt, goed voor het maken van winst. Daardoor wordt (muziek)kultuur, die aanspoort tot betere gevoelens, mogelijk zelfs tot strijd, systematisch weggedrukt. Ook het zelf muziek maken en daarmee scheppend of herscheppend bezig zijn, wordt hiermee te niet gedaan.

Van het eerstgenoemde gaf 'Eigen Risico' een inspirerend voorbeeld, dat op volgende konferenties en bijeenkomsten zeker navolging verdient!

BIS! BIS!

Max Plekker