- STEKELTJES -

Het is de blieke, bla, patattetijd

Ik heb me de afgelopen zomer volgens bevel met niks bemoeid. Of 'moeid' zoals de belgen het zeggen. Ik heb me als alle dilettanten op de weegschaal der verbeelding laten drijven door m'n luister-en-kijkgeld-attributen.

In het begin viel dat niet mee. En nu, aan het einde van het opgelegd reces, zijn de schippers weer aan het varen en de ambtenaren rond. Die term blokhoofden ... Eerst dacht ik 'ik word doof, zegt die man nou echt BLOKhoofd?'. De nullijn verstond ik ook al verkeerd. En dan die op de nederlandse taal gekwalificeerde nieuwslezer. Die heeft het over Dennis die er niet onder uitkomt het kaartje duurder te maken. Ik ken maar één Dennis en die werkt niet bij de-NS, hij laat overigens wel het geld rollen.

Of neem die woordenbrij van een woordvoerder van de AbvaKabo. Hij legde in juli uit dat er nog steeds geen resultaten waren bereikt in de Sinjaalfunktie bij het Meervoudig Gebruik, maar dat een Studie van het Ministerie de Evoluerende Gedragspatronen enzovoort. Terwijl het gewoon over het probleem van twee vrijgezelle mannen in één gevangeniscel ging. Hommes sans d'enfants. Op dat moment dacht ik eventjes dat ik niet alleen doof, maar ook mesjokke geworden was. Meervoudig gestoord dus.

Godzijgedankt kunnen we de netten van de Flamant de Belsjiek ontvangen. In augustus veel spanning, drama, begeestering, getuigenis, dé-sire. En alles van primairadaal belang èn op het scherm. De hoognodige verstrooiing. Wat heet verstrooiing. Na die waarlijk historiese uitzendingen laat geen hond zich meer kremeren. Noch onder, noch boven de Moerdijk.
Terug naar het uitgangspunt. De belgen dus. In een deken gewikkeld voor het beeld in augustus voelde ik even dat het al Sinterklaas was geworden. Wat een mijters. Maar dat was niet het geval. Ik herkende de situatie aan het weer. Het stormde en hagelde en dat weerbeeld heb je nooit in december.

Ik heb me dus bij het belgiese koningsdrama plesant vermaakt. Dat laatste is zedeljk geoorloofd, want per slot ging het niet om familie of familie van ons vorstenhuis. Alleen m'n jongste zoon - zo'n linkse cynikus, zoals blijkt - moest natuurlijk weer een rot opmerking maken over de langste reklamespot voor het rijke roomse leven.

Heeft u het ook gezien? Het ouweltje dat Lubbers aannam van de bisschop van Brussel? Terwijl hij griep had? Lubbers, bedoel ik. Zou eerst niet eens naar Brussel tijgen. Met ònze konegin. En twee dagen later las ik in het grootste ochtendblad dat ZIJ in de stoet van tweeduizend hoogwaardige rouwbeklagers een HEEL opvallende persoonlijkheid was geweest. Met de keizerin van Japan. Daar in Brussel. Onze vorstin had namelijk haar hoedje weer op gehad. Terwijl Fabiola gevraagd had het voor deze gelegenheid in de doos te laten waar hoedjes doorgaans in bewaard worden tegen kreuken.
Als de belgen dàt maar weten: dat ook wij een konegin hebben die eigenzinnig is. En sociaal voelend. En in dezelfde vriendenkring verkeert of heeft verkeerd. Zoals Moboetoe die Lomoemba liet vermoorden, of Franco en de sjah van Perzië.
Maar de gewone belgen waren ook behoorlijk vertegenwoordigd. Echt een macht aan mensen. Waren natuurlijk ook blij dat er eens wat gebeurde wat normaal niet gebeurt. Ik hoorde sommigen het volkslied zingen als "het is de blieke, bla patattetijd.

Alleen vond ik het gek dat ik Jan Moelee er niet tussen zag. Zeker met vakantie.

STEKELTJE