welkom
edities
inhoud

Serie "Drijfveer" (special) - Cees Nederhoff

'Met de vinger aan de pols in de toekomst kijken'

JARENLANG WAS CEES voorzitter van de AbvaKabo-afdeling in Amstelveen. In zijn nieuwe woonplaats Werkendam, in het land van Heusden Altena, vult Cees nog steeds belastingformulieren in. Maar hij is ook bezig om de Ouderen Advies Raad in zijn gemeente van een reglement en een werkprogramma te voorzien. Met de kommissie Vluchtelingenwerk probeert hij vluchtelingen aan huisvesting en andere noodzakelijke levensbehoeften te helpen. En dat is nog niet alles. Cees: "Van huis uit ben ik rooms katholiek, ik kom dus uit het NKV. Maar ik ga alleen nog naar de kerk om na afloop van de mis artikelen uit de Derde Wereld te verkopen voor de Wereldwinkel. Dat deed ik ook al in Amstelveen. Dan ben ik nog lid van de ANBO (Algemene Nederlandse Bond van Ouderen), waarin ik meer aktief wil worden. Tot nu toe heb ik alleen kommentaar gegeven op een boekje over woningbouw voor ouderen. En natuurlijk ben ik lid van de pas opgerichte huurdersvereniging, want ik vind dat woning bouwverenigingen zich sterk moeten maken voor een zo laag mogelijke huurverhoging."

PPR

Als katholiek was Cees in zijn jonge jaren in Gouda lid van de KVP (Katholieke Volkspartij). Maar na de "nacht van Schmelzer" ging hij over naar de PPR (Politieke Partij Radikalen). Zo werd hij de eerste voorzitter van de PPR in Amstelveen.

Op dit moment is Cees bezig met de opbouw van een afdeling van Groen Links in de regio. Cees: "Tijdens de laatste verkiezingen voor de Gemeenteraad stemden in Werkendam 206 mensen op Groen Links. Dat was niet genoeg voor een zetel, want daar heb je 380 stemmen voor nodig. Maar we gaan er van uit dat die stemmers ontevreden waren over het beleid van de Gemeente. Van de PvdA verwachten die mensen niets meer. Die is te gemakkelijk bereid tot koncessies als zij in een kollege van B&W of in de regering mag zitten. Later probeert de PvdA die koncessies dan weer om te buigen. Maar als je eenmaal met koncessies begint, dan glij je snel af."

Voor het CDA heeft Cees helemaal geen goed woord over. "Bij de KVP in Gouda gebruikte men al de taktiek om gedisciplineerd en eensgezind naar buiten te treden. Kritiek werd in de kiem gesmoord. Zo is het in het CDA nog steeds. Helaas zit het nu in de riante positie dat ze straks uit drie partijen kunnen kiezen om een regering mee te vormen. Veel oppervlakkige kiezers kijken niet door het rookgordijn van leuzen en wollige taal heen waarmee het CDA onduidelijkheid schept. Met edukatie moeten we proberen daar iets aan te doen."

Krities

Vanaf het proefnummer, dat in maart 1983 verscheen, heeft Cees een abonnement op Solidariteit. In die tijd was hij betrokken bij de Werkgroep Maatschappijkritiese Vakbeweging. "We zaten toen midden in het proces van de fusie tussen de Abva en de Kabo. Daar was ik erg voor en eigenlijk had het CNV wat mij betreft ook mee moeten doen. Het zag er toen echter al naar uit dat de zeggenschap van de leden door de fusie verminderd zou worden. In het blad Solidariteit kwam ik een meer kritiese geest tegen, die me wel aanstond. Op dat moment was ik ook aktief in een FNV werkgroep 'Vrede en ontwapening', die later overigens 'Vrede en veiligheid' ging heten. Binnen de FNV was in die tijd steeds de diskussie of de strijd tegen de kruisraketten en de bewapening wel een taak van de FNV was. In Solidariteit kon je toen de nodige ondersteuning vinden voor je vredesaktiviteiten."

Cees haalde ook wel eens 'dingetjes' uit Solidariteit voor een gehandicaptenblaadje waar hij aan meewerkte. "Vooral de plaatjes spreken mij altijd erg aan, net als de overzichten van de winstcijfers. Zo'n Gist-Brocades, die 250 procent meer winst maakt en toch de geneesmiddelen in prijs verhoogt. Dat is wel vreemd."

Wakker

Cees leest elk nummer van Solidariteit. "Bij Solidariteit is men goed wakker. Er wordt prima bijgehouden wat er in de wereld van de werkenden gebeurt. De tegenstanders van werkend Nederland worden aangewezen, hun zwakke en slimme dingen, de termen die ze gebruiken. Helaas zijn de werkgevers veel beter in organiseren dan werknemers. Zij treden duidelijker en meer als een gesloten front op. Het idee om gezamenlijk iets aan te pakken omdat je samen sterker staat, spreekt mij erg aan. De werknemers moeten voortdurend gemobiliseerd worden. Dat moet je jaren volhouden. Akties moeten een direkt, duidelijk en haalbaar doel hebben. Als je de eis stelt 'vijf procent erbij!', dan moet je daar ook keihard voor vechten. Verlofdagen inleveren bij ziekte? Nooit!"

Dat jongeren over het algemeen niet zo geïnteresseerd zijn in de vakbeweging, is volgens Cees niet zo verwonderlijk. "Dat geldt voor allerlei dingen. Lezers van kranten zijn vaak ook wat ouder. De vakbeweging veroudert ook. De jeugd heeft heel andere problemen. Die interesseert zich niet voor morgen. Men denkt dat het goed is en zo door blijft gaan. Het is er en je hoeft er niet voor te vechten. Als je dertig of veertig jaar geleden iets wilde, moest je daar voor vechten."

"Het logo van Solidariteit, is wel wat minder rood geworden, hè", merkt Cees op als we wat oude nummers doorbladeren. "Vroeger stond op de voorkant het woord 'socialisme' ook nog te lezen. Maar dat woord is in deze maatschappij wat verouderd. Heel links wordt op een hoop gegooid. Iedereen die tegen de bestaande orde is, wordt socialist of kommunist genoemd. Het blad en de kreten die je gebruikt, moeten met de tijd meegaan. Maar je moet oppassen dat je niet verwatert. De waarde van woorden verandert wel. Het woord 'socialisme' doet het hem niet persé. Het gaat er om wat je bedoelt." Op de vraag of hij verwacht dat Solidariteit het jaar 2000 haalt, reageert Cees: "Met 10 tot 15 voortrekkers, op wie je kunt bouwen, kan zoiets lang bestaan. Grotere organisaties met veel geld zijn vaak minder aktief. Wanneer de begroting klopt en de werkafspraken worden uitgevoerd, is men al snel tevreden. Alleen als de inkomsten achteruit gaan, worden ze aktiever. Het is goed als er een groep vakbondsaktivisten is, die voortdurend in de toekomst kijkt en de vinger aan de pols houdt."

Jeroen Zonneveld

Foto (229 Kb)