Redaktioneel

Op een akkoordje

De FNV wilde met 'Kiezen voor nieuwe kansen' de Tweede Kamerverkiezingen beïnvloeden. Niet zo maar, maar vanuit de noodzaak om 'CDA en VVD een da verende verkiezingsnederlaag toe te brengen'. De drie miljoen kostende kampanje is dus mislukt. Zelfs in de FNV-vertaling van die 'noodzaak' met de gok op een PvdA/CDA-kabinet. Hoe wij 'Nieuwe kansen' ook bekritiseerd hebben, deze mislukking maakt ons niet vrolijk en geeft ook geen enkele reden om ons er vrolijk over te maken. De uitslag van 21 mei jongstleden is een daverende verkiezingsnederlaag van links en stelt de strijdbaarheid van de vakbeweging zwaar op de proef.

Te meer daar in de Stichting van de Arbeid op 2 mei jongstleden een dom (Jaap van de Scheur) en stinkend (Greetje Lubbi) akkoord is afgesloten. In dit Pont-Van Lede-akkoord staan afspraken over scholing en begeleiding van langdurig werklozen en jongeren. Het doel is 'om langs een veelheid van wegen te streven naar het terugdringen van de werkloosheid beneden de 500.000 in 1990'. Dit betekent dus dat een half miljoen geregistreerde werklozen aanvaardbaar wordt geacht. En we weten hoe soepel aantallen geregistreerden worden weggecijferd. Eerst telden de 57½ -jarigen en ouder niet meer mee en nu wil minister De Koning zieken, studerenden, gedeeltelijk werklozen en zogenaamd tijdelijk werkenden uit de statistieken gooien. Zo komt hij tot 437.000 werklozen en is voor hem het akkoord al achterhaald.

Verder wordt in het akkoord geen woord gezegd over een 32-urige werkweek in 1990, de herbezetting en het tegengaan van flexibilisering. En van dit zoveelste 'jeugdplan' zegt de Jongerenbeweging verbonden met de FNV 'Met alleen scholingsmaatregelen maak je niet meer werk.'

Relatiegeschenk

Een lege huls dus, dat akkoord en een relatiegeschenk voor de nieuwe ondernemersregering van CDA en VVD. Maar ook een aanval in de rug van de op 2 mei en later stakende arbeid(st)ers in de metaal, zuivel en spoorwegen. En alsof dat nog niet genoeg is, het akkoord is de zoveelste bekentenis van de FNV-leiding tot konstruktieve samenwerking met overheid en ondernemers.

Van de meest recente geschiedenis, onder andere van het inleverakkoord tussen Kok en Van Veen in 1982, blijkt niets geleerd te zijn; uitspraken van Hans Pont, voor en na de verkiezingen, bevestigen dat.

* 'De winst van dit akkoord is dat het kabinet en de werkgevers nu ook, zich hebben verplicht tot het terugdringen van de werkloosheid tot 500 duizend. Het bestrijden van de werkloosheid wordt een gemeenschappelijke opdracht, waartoe iedereen is verplicht. Maar vergeet niet dat de werkgevers een jaar geleden nog geen enkele uitspraak op centraal niveau wilden doen en dat bovendien het kabinetsbeleid volgens het Centraal Planbureau nog steeds op 675 duizend werklozen in 1990 mikt. Lubbers voert met dit akkoord in feite het FNV-beleid uit. Hij weet het alleen zelf nog niet. Dat is toch niet iets om je voor te schamen als vakbeweging.' (de Volkskrant, 6 mei 1986)

* 'Lubbers heeft toegezegd dat de financiering voor 1986 vaststaat. Voor de volgende jaren kon hij niets definitiefs beloven, dat was een zaak veer het nieuwe kabinet. Gezien de verkiezingsuitslag heb ik geen reden om te twijfelen aan de overheidsbijdragen tot 1990.' (Vrij Nederland, 31 mei 1986).

* 'Lubbers heeft toegezegd zijn regeerstijl te zullen veranderen. Dat biedt openingen voor ons om weer aan de bak te komen.' (de Volkskrant, 31 mei 1986).

Dit geloof in halve beloftes en in stijlveranderingen zullen de positie van de vakbeweging en daarmee van de werkenden en uitkeringsgerechtigden bepaald niet versterken. Dat is een slechte zaak, want een verdergaande aanval op die posities is een belangrijk doel van Lubbers nieuwe karwei.

We staan dus voor een strijdbare klus!

De Redaktie (juni 1986)