Verklaring Positie Bijstandsvrouwen

De positie van bijstandsvrouwen wordt steeds verder aangetast door de bezuinigingsmaatregelen van de regering. Terwijl het Sociaal Kultureel Planburo berekende, dat een bijstandsvrouw met twee kinderen er in 1979 al f 200,- op tekort kwam, is dit bedrag op dit moment, gezien de prijsstijgingen, opgelopen tot ruim f 400,-- per maand. Per 1 januari 1983 is de netto bijstandsuitkering opnieuw verlaagd en wordt er nog eens fors gekort op de vakantie-uitkering. Gelet op de zeer snelle stijging van de kosten, zoals huur, energieprijzen, gemeentebelastingen, kosten van dagelijks levensonderhoud, het openbaar vervoer enz. is er geen sprake meer van een bestaansminimum, maar is dat allang overschreven. Het vrij te laten bedrag van de bijverdiensten is gehalveerd, terwijl eventuele ekstra kosten, die het werken met zich meebrengt, volledig op het budget blijven drukken.

Door de toepassing van het kostwinnersbeginsel in de bijstandswet, verliest degene, die het weer samen wil proberen, binnen een aantal maanden de uitkering en daarmee de ekonomische onafhankelijkheid. De mogelijkheden voor opleiding en ontplooiing, en daarmee de mogelijkheid om uit de bijstand te komen, zijn gering.

Door de steeds verdergaande verslechteringen stapelen de problemen voor vrouwen, die van een bijstands/RWW-uitkering moeten leven, zich op en wordt de situatie voor velen uitzichtloos en onhoudbaar. Door de bijstandsvrouwen (georganiseerd in de komite's 'vrouwen in de bijstand') worden akties gevoerd ter verbetering van hun positie en voor een menswaardig bestaan. In deze akties staan de volgende eisen centraal:

f 400,-- per maand erbij
geen korting op de bijverdiensten
afschaffing van het kostwinnersbeginsel
onderwijs met behoud van uitkering
de woonlasten omlaag.