welkom
edities
inhoud

Reorganisaties, als je inlevert, betaal je ze zelf

"Een beroep doen op de rechter, daarover kan ik kort zijn: Als puntje bij paaltje komt, verlies je een uitspraak en doen de politici niets. En dan blijkt dat je in een situatie gemanoevreerd bent, waarin je geen aktiemogelijkheden meer hebt." Aan het woord is Jan Cartier. Zijn konklusie uit 1 1/2 jaar strijd voor het open houden van Ford Amsterdam is helder: "Je zal niet ontkomen aan juridische strijd, maar je moet de beslissingsmacht bij jezelf houden."

In een ander verband komt Bert Streumer hierop terug. Over de aktiviteiten van kaderleden bij reorganisaties merkt hij op: "Het akcent moet liggen bij het personeel en je moet je daar niet vanaf laten leiden. Het OR-werk heeft zijn beperkingen. Mensen die een hele week bezig zijn te overleggen, hebben gewoon geen tijd om op de vloer de arbeidersstrijd te voeren. Mijn ervaring is dat je er gewoon niet aan toekomt om te horen wat er op de werkplek aan de hand is en om dingen te stimuleren."

Twee konklusies van twee kaderleden, respektievelijk van de Industriebond FNV en de Dienstenbond FNV, die voortdurend een rol spelen in het ronde-tafel-gesprek, dat de redaktie van Solidariteit op 18 december jl. organiseerde over het thema "Wat kunnen we leren van de ervaringen in verschillende situaties van bedrijfsreorganisaties en het verzet daartegen?"

Solidariteit - Kunnen jullie in het kort uiteenzetten in welke bedrijfssituatie jullie zitten en de positie van de bond daarbij aangeven.

Gerard (Demka) - Demka wil sluiten, omdat Hoogovens kapaciteit moet inleveren. Alleen zo krijgt de overheid van de Europese Commissie toestemming om Hoogovens de subsidie van 1 miljard te geven. Het beleid van de bond is in hoofdzaak gericht op onderhandelen met de direktie. Wij, dat wil zeggen het aktie-komite, verwachten daar niets van. Ik hoop daar straks nog op terug te komen. Onze plannen zijn kortweg het open houden van het bedrijf met behoud van alle arbeidsplaatsen.

Bert (Hema) - De positie van het KBB-konsern is bedroevend slecht. De Hema is de grootste en tevens altijd de gezondste poot geweest van het hele konsern. Maar nu gaat ook de Hema de gevolgen van de daling van de koopkracht voelen. De Hema is niet meer in staat het konsern te dragen. De bond heeft eigenlijk tot nu toe geen duidelijk initiatief genomen, waaruit blijkt hoe er tegen de reorganisatie-plannen van de Raad van Bestuur opgetreden moet worden. Ze zitten op een lijn die hoe dan ook arbeidsplaatsen kost. Ze hebben zich neergelegd bij het feit, dat de niet-rendabele stukken uit het bedrijf gesneden moeten worden. Maar dat niet alleen. Door de bond is goedkeuring gegeven aan een grootscheeps reorganisatieplan, dat het aan de Hema mogelijk moet maken om nog meer winst te maken. Bij de Hema is er nu al een netto-verlies van 435 arbeidsplaatsen. Voor wat betreft de bondsorganisatie: we hebben geen bedrijfsledengroep (BLG), maar een landelijke werkgroep, waarin kaderleden zitten van de verschillende vestigingen. Hier en daar bestaan plaatselijke BLG-en, zoals bij de Bijenkorf-vestiging in Amsterdam. De werkgroep is verdeeld in een groep die kritisch en een groep die volgzaam staat tegenover het officiële bondsbeleid. Het grote discussiepunt is of je en hoe je de banken gaat aanpakken, die verantwoordelijk zijn voor zoveel verlies van werkgelegenheid.

Arie (RDM) - Bij RSV gaan duizenden banen weg. Hoeveel RDM moet inleveren is nog niet duidelijk. Dat het er veel zijn, staat vast. Want ook de defensie-bedrijven, waartoe RDM behoort, moeten een veer laten. Ikzelf zit in de OR en COR en vrees het ergste. Er is geen enkel zicht meer op de situatie. Hoewel je het eigenlijk met zoveel woorden niet mag noemen, komt het erop neer dat de Raad van Bestuur een chantage-politiek voert door de overheid erop te attenderen dat ze werkgelegenheid in stand kan houden door voldoende orders en subsidie te geven of anders opdraait voor de konsekwenties van leegloop en werkloosheid. Voor wat betreft het bondswerk, daar heb ik geen moeite mee. De minister moet bepalen wat hij in het totale beleid in de toekomst denkt te gaan doen. Een eigen lijn hebben we niet. Op dit moment wordt er gewacht wat de minister gaat doen. Mocht dat gaan leiden tot ontslagen (inmiddels is bekend geworden dat zeker 5.000 banen verloren gaan, red.), dan komt toch waarschijnlijk de vraag of je moet ontslaan voor het behoud van de rest.

Anneke (R&H) - Van Rietschoten en Houwens is een elektro-technisch installatiebedrijf in Rotterdam. Er werken 1.800 mensen. Het is een onderdeel van Internatio-Müller (I.M.). Bij I.M. moeten 900 mensen verdwijnen, waarvan 200 tot 400 bij R&H en de situatie bij RSV zet daar nog grotere druk op. R&H is de grootste en gezondste poot van I.M., zoals dat heet. I.M. dreigt een soort tweede OGEM te worden. Toen in 1980 plotseling een verlies van 58 miljoen werd geleden is er een plan gemaakt voor drastische reorganisatie dan wel afstoting of sluiting.

Begin 1982 werd dit gepresenteerd als kontourenplan 1982. Het komt neer op een verlies van 1.200 arbeidsplaatsen om te beginnen, waarvan 900 in Nederland en wel Etna, Dru, Daalderop, Kiekens en Saval-Kronenburg, allen onderdeel van de poot metaal. En nu komt de elektro-technische poot ook aan de beurt. De reorganisaties bij Müller Thomsen zijn ook nog niet afgelopen en de grote nadruk op de regio's in de Pacific zal nog grote internationale verschuivingen teweeg brengen. In de Centrale Kadergroep (CKG) hebben de leden nu een centraal sociaal plan voor die metaalpoot geaksepteerd. Het probleem is nu of dat een minimum is of een doel op zich. Nu het zo moeilijk is om aktie te voeren voor een "geen mens de poort uit". Want zeggen ze: zelfs bij Ford hebben ze het niet getrokken. Kiekens en Etna zijn wel bezig alternatieve plannen op te zetten.

In de hele eletro-technische sektor, dus ook buiten I.M., gaat het nu ook snel bergafwaarts. Daarom zijn op initiatief van een aantal kaderleden van R&H kaderleden van al die bedrijven in de Rijnmond bij elkaar gaan zitten om samen een plan te maken tegen reorganisaties en voor het behoud van arbeidsplaatsen. Er is overeenstemming over de noodzaak van ATV, maar de prijs is nog hevig in diskussie.

Jan (ex-Ford) - Ford Amsterdam is gesloten, ondanks de vaak felle akties van het personeel. Terugblikkend kom ik wel tot een aantal konklusies. Ik denk, dat het ook voor het vervolg van het debat interessant is om die naar voren te halen. Het aktieplan van de kadergroep volgde twee sporen. Ten eerste: het mobiliseren van het personeel, de bevolking van de stad en de mensen van andere bedrijven. In de tweede plaats probeerden we op argumenten het besluit van de direktie onderuit te halen. In dit kader organiseerden we demonstraties, o.a. samen met NSM, dat ook in zijn voortbestaan bedreigd werd. En stelden we een tegenrapport op, dat overigens onmiddellijk door de direktie van tafel werd geveegd. Het ging in het begin vooral om publiciteit en mobilisatie. De strategie van kader en vakbond was niet het onderste uit de kan willen, naar de buitenwereld redelijk overkomen, proberen politieke steun te krijgen en de direktie in een isolement te dwingen. Net was niet zozeer onze bedoeling dat die alternatieven persé moesten worden uitgevoerd, maar meer om de direktie te dwingen serieus verder te overleggen en het ze onmogelijk te maken te zeggen: "Er is niets mogelijk, de fabriek moet dicht."

In eerste instantie lukte deze strategie. Na de eerste bleek de direktie bereid te onderhandelen over alternatieven. Het resultaat was toen nul. Toen is er weer een bezetting gekomen. De direktie stapte daarop naar de rechter en wij naar de ondernemingskamer. Het aktie-komite werd gekonfronteerd met steeds ingewikkelder stukken over financiële haalbaarheid e.d., terwijl de rest van het personeel het zicht begon te verliezen op de gang van zaken. Het personeel raakte gedemotiveerd. Het had er al vier maanden niets aan gedaan, veel thuis gezeten en het gevoel van we hebben een jaar geknokt en wat heeft het sociaal plan nu eigenlijk te bieden. Onder de kaderleden begon ook de stemming te ontstaan van wij hebben ons best gedaan en nou moeten de advokaten het maar verder doen. De aktiestemrning werd lauw. De juridische weg bleek dood te lopen en als je de geschiedenis van andere akties bekijkt, zal je zien dat die weg altijd doodloopt. Opgedrongen juridische strijd waardoor de akties verminderen. Zeker ook omdat het lijkt alsof je zo kunt winnen. Maar de tijd speelt in je nadeel. De direktie heeft het op langere termijn makkelijker dan jij omdat jij met 1.700 mensen zit die dagelijks met de problemen worden gekonfronteerd. Dat is slopend. Je wordt in de tijd steeds zwakker.

INFORMATIE

Solidariteit - Een belangrijk punt is steeds weer de vraag: hoe krijg je informatie en hoe gebruik je die in de aktie.

Anneke (R&H) - Er zitten twee kanten aan de zaak. De informatie over het wel en wee van het bedrijf en de informatie over de stemming op de vloer. De OR-leden, die voortdurend overleg voeren, nota's schrijven, ondervinden naar beide kanten een blokkade. Enerzijds zijn ze gebonden aan geheimhouding en geneigd te wachten op formele mededelingen van de direktie. Anderzijds zitten ze onvoldoende tussen de mensen op de vloer om te beoordelen of ze met hun informatie initiatieven kunnen nemen naar de mensen. Bovendien brengt hun onderhandelingspositie met zich mee dat ze niet kunnen of willen ingaan op geruchten, of op dingen die op de werkvloer allang duidelijk zijn. Als je tussen de mensen staat, dan hoor je dingen veel eerder. Je moet niet bang zijn om in te gaan op geruchten. Dan breng je het maar als "We hebben gehoord dat", "De mensen op afdeling zus of zo praten er over dat er misschien 200 uitgaan.". Dan moet je het al in een vroeg stadium brengen.

Jan (ex-Ford) - Wij hebben altijd als beleid gehad: je moet de mensen, ook in een vroeg stadium erin trekken. Niet wachten op de direktie. We hebben de shock-therapie gevolgd. Konfronteer ze maar met het ergste, dan gaan ze tenminste wat doen. Toen wij tot de konklusie kwamen dat ze de fabriek wilden sluiten, werd dat door de direktie ontkend. We hebben het de dag daarop wel grootscheeps bekend gemaakt aan het personeel, met een perskonferentie erbij. Je moet natuurlijk niet blind varen op geruchten. Ze moeten wel uitkomen. Daarvoor is nodig, dat je een goed zicht hebt op het hele bedrijf. We zijn lang van te voren begonnen samen te werken met de Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) om eens te kijken wat we nou eigenlijk voor een bedrijf waren. Iedereen weet wel wat van zijn afdeling, maar niemand overziet het geheel. Tenslotte is van belang, ook wat betreft informatie, de kollega's bij Ford-vestigingen in het buitenland. Veel aan gehad. Engeland, Duitsland, Spanje. Vooral telefonisch. De direktie zegt bijvoorbeeld: er is overkapacitelt voor dat of dat produkt. En dan ga je aan de telefoon hangen en vraagt: is dat waar? En dan blijkt er zwaar overgewerkt te worden en dat is dan weer iets wat je kunt gebruiken om dingen te ontzenuwen.

GEHEIMHOUDING

Bert (Hema) - Ik wilde nog even ingaan op een punt, dat Anneke aanroerde, namelijk de geheimhouding. Bij KBB heeft de COR en ook de vakbondsonderhandelingsdelegatie zich - geheimhouding laten opleggen. Onder het motto: beter weten onder geheimhouding, dan niks weten. De zin daarvan ontgaat me volledig. Je krijgt twee groepen personeel. Dat wat wel en dat wat niet geïnformeerd is. Mensen gaan zéér krampachtig reageren. Ze durven zelfs niet meer met elkaar te praten, want "mag ik wel zeggen wat ik denk, mag ik wel zeggen wat ik weet?" Kortom de zaak wordt heerlijk uit elkaar gespeeld. En de mensen die recht hebben op informatie over hun eigen werkplek worden niet geïnformeerd.

PRIJSKOMPENSATIE EN ATV

Solidariteit - Een centrale kwestie op het ogenblik is het inleveren. Bijvoorbeeld de prijskompensatie voor arbeidstijdverkorting (ATV). Hoe zijn daarover de standpunten bij jullie.

Bert (Hema) - In een bedrijf als KBB, waar reorganisaties en inkrimpingen voor de deur staan, kan je het niet maken om van te voren aan te geven dat je bereid bent in te leveren voor behoud van werkgelegenheid. Omdat je er dan vergif op in kan nemen, dat je het aantal afvloeiingen op voorhand gaat vergroten. In feite ben je dan gewoon bezig de reorganisatie te financieren. Bij KBB hebben we gesteld: we willen wel ATV, maar zonder in te leveren.

Gerard (Demka) - Wij hebben een paar weken geleden gezegd dat we helemaal gek zouden zijn de prijskompensatie in te leveren. Mocht de tent gaan sluiten, dan krijgen we 80% van het bedrag waar de prijskompensatie van af is. Naar aanleiding van het akkoord in de Stichting van de Arbeid hebben we hierover met twee ploegen een soort petitie opgesteld. Als je bij de mensen langs gaat, dan zeggen ze "het is een diktaat dat door je strot wordt geduwd." Wij zijn tegen. Onze eis is een werkgelegenheidsgarantie tot minstens 1986.

Arie (RDM) - De bondsraad heeft besloten tot onderhandelingen, waarin alles bespreekbaar is. Als je bestuurders op het pad stuurt zonder mogelijkheden, kunnen ze niet onderhandelen. Er zijn uitspraken in het land gedaan. Van de 15 distrikten waren er 13 voor. Getalsmatig hebben we het dus verloren. In het Rotterdamse is neen gezegd, maar als lid kunt je het niet maken tegen het landelijk besluit in te gaan. Formeel is er nog niks ingeleverd. En er is afgesproken, dat we het terugbetaald krijgen als er niks bereikt wordt.

Solidariteit - Maar de ervaring leert toch dat het zo niet werkt, je krijgt het niet terug. Moet je niet eerst de diskussie voeren over waar het geld wel vandaan moet komen.

Arie (RDM) - Ja natuurlijk moet je blijven oppassen, dat je niet gepakt wordt. Kijk, de bond heeft gezegd dat het één en ander moet gebeuren met die oliemaatschappijen, de gasbel en het zwarte-geld-cirkuit. Dat is ook niets nieuws. Maar de vraag is, hoe doe je dat. We moeten die centen hebben, ook voor de werkgelegenheid voor onze jeugd. Maar we hebben de produktiemiddelen nog niet in onze handen, we zijn nog steeds de ondergeschikten.

SOLIDARITEIT

Solidariteit - Misschien kunnen we het eens zijn op het punt dat we daar niet op kunnen wachten. De krisis eist zijn tol. Als de vraag gesteld wordt hoe we de eisen binnen kunnen halen, dan is het antwoord volgens ons simpel: Door strijd en samen. Keer op keer blijken hier barrières voor te bestaan. Kunnen jullie ingaan op die barrières en hoe die overwonnen kunnen worden.

Jan (ex-Ford) - Ons antwoord daarop is in de eerste plaats het aktie-komite geweest. Daarin waren alle kaderleden vertegenwoordigd. Inklusief de OR-leden. En we hebben CNV- en Unieleden en niet-georganiseerden erin betrokken. In het begin heeft dat een heleboel heibel opgeleverd met de IB-FNV. We zeiden toen: dat is heel stom dat jullie dat doen, want dan ga je tegenstellingen kreëren, die wij juist willen wegwerken. Uiteindelijk gingen ze akkoord met onze werkwijze. Ik begrijp niet waarom ze zich daar zo druk over maken. Want bij Ford bestond de overgrote meerderheid uit FNV-ers, die een sterke positie innamen. Je moet je geen tegenstellingen laten opdringen die niet in het belang zijn van je strijd. Als je problemen maakt over samenwerking met anderen, heb je geen vertrouwen in je eigen kaderleden. Waar je wel voor moet uitkijken is dat bijvoorbeeld mensen van het hoger personeel het beleid gaan bepalen.

Ons tweede antwoord, maar daar heb ik het al over gehad, was het mobiliseren van politieke partijen, mensen uit andere bedrijven en de bevolking. En verder natuur lijk het zelf-organiseren van de internationale kontakten. Tot slot hebben we voor dit alles samengewerkt met het Amsterdamse werkgelegenheidskomite. Daarin zaten geen politieke partijen, wel maatschappelijke organisaties. We waren er wel bang voor dat alles in de politieke sfeer getrokken zou worden. Daar moet je voor waken. Maar bij de Industriebond hebben ze koud-water-vrees, ze zijn bang voor pottenkijkers, die de strategie gaan bepalen. Dat is niet gebeurd. Als kadergroep ben je toch de spil waar alles omdraait. Je moet zorgen dat daar de kern van de aktie ligt.

Gerard (Demka) - De vraag draait natuurlijk om de konkrete solidariteit. Bij Demka hebben we afgesproken dat als er bij een ander bedrijf reorganisaties of sluitingen plaatsvinden. Dat wij daarvoor plat willen gaan. Eigenlijk verwachten we dat ook van de andere dochterondernemingen. Natuurlijk komt die solidariteit niet uit de lucht vallen. De fout die we maken, is dat we heel vaak zitten te wachten op de COR of de eigen OR, of wat de CKG of de betreffende bestuur der doet. Wij hebben geprobeerd om de solidariteit te verhogen door een koncern overleg van kaderleden te organiseren. Het was voor de eerste keer dat we toen echt in botsing kwamen met de bond. Ze hebben er alles aan gedaan om het te saboteren. De bestuurders zijn doodsbenauwd om hun greep erop te verliezen. Net zoals Jan opmerkte, het lijkt erop dat ze geen vertrouwen hebben in de eigen kaderleden. We laten ons er echter niet door afschrikken. We proberen de onderlinge solidariteit binnen het koncern gewoon op te bouwen. Zo zijn we illegaal bij Hoogovens naar binnen gegaan. We zijn via een handigheidje het terrein opgereden en zijn naar onze kollega's gegaan van de Koudband 1 en 2 en de SDW. We hebben daar onze situatie uitgelegd en die mensen zijn wat langer in de kantine blijven zitten dan oorspronkelijk de bedoeling was. Daarna hebben we nog een paar keer kantine-bijeenkomsten gehouden.

Solidariteit - Hoe stellen jullie je bij de RDM op ten opzichte van de strijd bij de ADM.

Arie (RDM) - Gedachtes, zoals die van Gerard hebben we helemaal niet gehad. Er is onderling tussen de werven geen solidariteit. De belangen liggen heel verschillend.

Solidariteit - Is dat nou wel zo. Het is een beetje de redenering van het hemd is nader dan de rok.

Arie (RDM) - Als jij zegt dat de belangen van scheepsbouwarbeiders dezelfde zijn, dan is de praktijk dat de werknemers dat helemaal niet vinden. Ik denk dat we allemaal zulke kleine kapitalisties zijn geworden, dat we eerst aan onszelf denken. Ik zit in een bedrijf, in een koncern, waar we al de grootste moeite hebben met de solidariteit in het bedrijf.

Bert (Hema) - Het is noodzakelijk en prima je druk te maken over de problemen, die je kollega's hebben met hun bedreigde werkgelegenheid. Solidariteit tonen en organiseren, dat staat voorop. Maar het wordt je in de praktijk verdomd moeilijk gemaakt om daarvoor akties van de grond te krijgen. Bijvoorbeeld bij de Hema zijn toch reorganisaties doorgevoerd. Terwijl het bij de Hema goed gaat. Andere groeperingen in de bond stonden niet achter ons toen wij probeerden die reorganisaties tegen te houden. Dan wordt het de volgende keer heel moeilijk als de Bijenkorf met sluiting bedreigd wordt en ze op ons een beroep doen om bijvoorbeeld plat te gaan. De verdeeldheid ligt er dan, terwijl je erop tegen bent. Daarom hebben wij gezegd, dat onze solidariteit er dan maar uit moet bestaan om in aktie te komen als er op onze eigen werkplek wat staat te gebeuren. Dat kan een voorbeeld voor anderen zijn om zelf in aktie te komen voor je belangen. Bijv. als ze onze kerstgratifikatie van 4% gaan intrekken, dan gaan we staken. Dan staken we niet voor de gratifikatie van het hele koncern, maar voor de onze. Onze solidariteit is dan te laten zien dat je moet knokken. En daarbinnen moet je dan de diskussie over solidariteit met anderen steeds inbrengen. Dat is moeilijk, niet omdat de mensen kleine kapitalistjes zijn. Zo maak je het onmogelijk. Het probleem is dat de verdeeldheid je voortdurend wordt opgedrongen. En de bond doet daaraan veel te veel me. Zo wordt de solidariteit geremd.

Anneke (R&H) - Ik wil hier verder op doorgaan. Natuurlijk heeft Bert gelijk als hij zegt, dat je de solidariteit van de grond krijgt als je zelf sterk staat en je zelf ook met aktie-initiatieven kunt komen. Maar wat belangrijker is om te zien dat de eigen eisen en de gezamenlijke eisen niet tegengesteld zijn. Opkomen voor de eisen van jullie centraal magazijn is niet tegengesteld aan gezamenlijke eisen voor arbeidstijdverkorting. Alleen je moet zo iets opbouwen. Nu moet je het misschien nog alleen doen, maar als je straks slaagt, dan kan je misschien anderen ervan overtuigen dat ze het ook doen. Konkreet betekent het voor ons dat we deelnemen aan het solidariteitskomite met Windmill-Vlaardingen. We hebben in heel veel kadergroepvergaderingen erover moeten praten dat hun belangen uiteindelijk de onze zijn. Het solidariteitskomite gaat we uitbouwen tot een werkgelegenheidskomite voor de hele Rijnmond. Die kwestie van werkgelegenheid in de Rijnmond kunnen we natuurlijk nooit oplossen door Windmill het in zijn eentje te laten opknappen en vervolgens RSV alleen te laten zitten. En straks staat Rietschoten als enige nog overeind en dan hoeven ze daar ook alleen maar een trap tegen te geven en stort ook die boel in elkaar. Daarom denk ik dat het eigen belang en de belangen van anderen niet zo ver uit elkaar liggen als altijd gesuggereerd wordt. Maar je zult hard met elkaar moeten knokken om daar uit te komen. Maar het kan. We kunnen het isolement doorbreken.

Redaktie

Geert Meijering (De Schelde, Vlissingen, onderdeel RSV), secretaris Bestuur Bedrijfsledengroep, was verhinderd aan het ronde-tafel-gesprek deel te nemen. We hebben hem gevraagd een kort kommentaar op bovenstaand verslag te geven.

INFORMATIE

De problemen uit de diskussie kennen wij op De Schelde ook. Maar wij zijn niet kinderachtig met de zogenaamde geheime stukken. Als er geheimhouding wordt aangenomen, dan onder voorwaarde dát het gegeven niet schadelijk voor de leden mag zijn, en dat de tijd niet te lang mag duren. Het bestuur en de OR-fraktie krijgen meestal kopieën, en ieder licht zijn achterban op zijn eigen wijze in. Enige voorwaarde is meestal dat het niet in de krant komt. Informatie vanaf de vloer gaat goed door de vrij grote kadergroep; op plm. 1.900 leden zijn plm. 100 kaderleden (waarvan 4 vrijgesteld).

PRIJSKOMPENSATIE EN ATV

Zoals bekend stemden De Schelde en het distrikt Zeeland tegen het ter "diskussie stellen" van de prijskompensatie ten behoeve van de ATV. Toen het toch beleid van de IB-FNV werd, hebben we ons skeptisch opgesteld. Zo van, we moeten het nog zien gebeuren, dat met de werkgevers goede afspraken zijn te maken. En het ziet er naar uit dat we gelijk krijgen. Wel is er in Zeeland een diskussie-projekt aan de gang over ATV. Hieraan wordt door plm. 80 mensen deelgenomen in 4 groepen. In dit projekt wordt bij mijn weten voor het eerst in Nederland aan vakbondsleden gevraagd, willen jullie ATV, hoe en door wie moet dit betaald worden, en hoe vul je ATV in, per dag of per week enz. Dit projekt loopt op dit moment nog, mijn indruk is dat het serieus wordt uitgediept.

SOLIDARITEIT

Nu RSV aan het sterven is, zal voor De Schelde het uur van de waarheid aanbreken. Op dit moment is de solidariteit in Zeeland prima, zeg maar naar Ford- en ADM-model. Naar andere bedrijven willen we ons best solidair opstellen, maar Arie (RDM) heeft wel gelijk dat werknemers vaak vinden, dat ze niet dezelfde belangen hebben. Die moeten we van het tegendeel overtuigen, want zonder solidariteit geen arbeidersbeweging. Wat solidariteit zo moeilijk maakt, is dat de belangrijkste beslissingen (nog) steeds niet door arbeiders worden genomen.

Tot slot nog een opmerking over het inschakelen van de rechterlijke macht: Bij De Schelde hebben we hiermee nogal eens te doen gehad, maar konkrete oplossingen heeft het bijna nooit gebracht. Uitspraken worden eindeloos uitgesteld, en iedereen verliest het zicht op waar men mee bezig was.

Foto (120 Kb)

Foto (130 Kb)

Opland (52 Kb)

Foto (110 Kb)