FNV AFDELINGEN OPHEFFEN AMMENOOITNIET - 2

NOG 85 DAGEN TOT HET FNV CONGRES

Nederland, 23 maart 2001

Op bladzijde 25 van het Rotterdams Dagblad van donderdag 22 maart stond het volgende bericht:
"FNV-afdelingen geven niet op.

Rotterdam - De FNV-afdeling Rotterdam komt samen met de andere afdelingen van de vakbond in Nederland in actie om haar bedreigde voortbestaan te garanderen. Op een vergadering in Utrecht is gisteravond besloten om onder meer met een dagelijks e-mail-bombardement te beginnen om aan te geven dat het vakbondswerk moet worden voortgezet. "Wij zijn een goed draaiende afdeling met 40.000 leden. Als werkgroepje kunnen we geen invloed meer uitoefenen op het beleid van de gemeente Rotterdam, als FNV-afdeling wel," zegt voorzitter H. Goosen. "Deze afdeling is in afdeling in 1870 opgericht, dan mag-ie niet na 130 jaar van de kaart verdwijnen."

De vergadering in Utrecht werd gisteravond bezocht door twintig kaderleden, onder wie vijf uit Rotterdam. "Een tegenvallende opkomst," geeft Goosen aan. "Maar desondanks wordt dit een landelijk gedragen actie." De Rotterdamse voorman schat dat er nog honderd afdelingen van de bond over zijn. De FNV'er heeft geen idee wie de kwade genius is achter de plannen. "Het kan uit de koker van FNV Bondgenoten komen, maar ook van AbvaKabo. Dat weten we niet. Maar onze acties zijn duidelijk." Het protest heeft als motto meegekregen: 'Afdelingen opheffen, ammenooitniet.'"

In datzelfde Rotterdams Dagblad van 22 maart staat op bladzijde 23 een artikel onder de kop "De vakbeweging loopt leeg". In dit artikel een opmerking van Lodewijk de Waal: "De vakbeweging moet democratischer worden."

En ja, inderdaad wordt het tijd dat ook FNV afdelingen de kans krijgen de leden te vertegenwoordigen in hun eigen woonplaats. Ondanks het wonderbaarlijke bouwwerk dat van de federatie is gemaakt. Waarin nog steeds alleen maar de hoofdbesturen van de bonden de dienst uitmaken. Nu is het nog zo dat FNV afdelingen nog niet eens door het sleutelgat naar de vakbondsdemocratie mogen kijken. Laat staan dat zij een sleutel in handen hebben om mee te beslissen over belangrijke sociaal economische zaken. Zaken die door de overheid steeds meer naar het lokaal niveau overgebracht worden. De bond wil maatwerk maken maar als je de leden bij wijze van spreken om de hoek hebt wonen dan tel je niet mee in de vakbondsdemocratie.

Misschien heeft Lodewijk de Waal zich voor zijn opmerking laten inspireren door het Pvda congres waar het afgelopen vrijdag 16 maart zinderde van verzet onder de leden. De overwinning van de nieuwe voorzitter Koole was een overwinning van de leden van de PvdA. Wil de vakbond weer aantrekkingskracht krijgen dan ontbeert ze diezelfde zindering, anders blijft ze in de hoek zitten waar de klappen vallen. En wordt ze voor de kop gestoten met "De vakbeweging loopt leeg." Als Lodewijk de Waal de durf heeft om door alle structuren heen zijn democratisering door te voeren dan krijgt hij de steun en de nieuwe aanhang die de vakbeweging verdient. Dan neemt ook de invloed van de vakbeweging weer toe.

De bonden mogen dan denken in nieuwe vormen van dienstverlening. De echte aantrekkingskracht is nog steeds gelegen in oude waarden zoals solidariteit binnen een democratische vereniging. En als kaderleden weer die plaats krijgen die ze verdienen, dan onstaat er een nieuw elan. De leden zijn immers de oprichters van de bonden, zijn ledenwervers bij uitstek en hun daden zorgen ook voor ledenbehoud.

Dan wordt de bond weer een beweging die uitstekend past in de Nederlandse samenleving en die samenleving ook tot voorbeeld kan dienen. Een samenleving waar op een eerlijke manier een goede boterham te verdienen is. En waar de zwakkere beschermt wordt tegen uitbuiting, discriminatie en armoede.

Het huidige gebouw van de vakbeweging heeft zijn langste tijd gehad, het is nu de tjd een nieuw solidair gebouw neer te zetten, waarin de stem van elk lid, bezoldigd of niet, doorklinkt in alle geledingen en dwarsverbanden. Van de kelder tot de hoogste verdieping doordrongen van solidariteit en democratie. Een gebouw waar elke inwoner van ons land zich thuis voelt, of hij nu een baan heeft of afhankelijk is van de sociale fondsen. Fondsen waar we met zijn allen graag in storten uit welbegrepen eigenbelang. Als verzeking tegen het verlies van de solidariteit waar ons land nog niet zo lang geleden trots op was.

Het roer moet om en het roer kan om, de vakbeweging, haar leden, haar kaderleden en de vrijgestelden van de vakbeweging verdienen het. Het is nu de tijd dat de vakbeweging militant wordt. Weer krachtig voor de waarden gaat staan waar zij terecht eigendomsaanspraken op kan maken: democratie en solidariteit.

...

Zie ook nr. 1