welkom
commentaren
Solidariteit

Commentaar 82 - 9 december 2007

Week 48 - Week van de scholier

Rob Lubbersen

Week 48 van 2007 was een druilerige week. Een echte herfstweek. Een week van vallende bladeren en miezerige regen. Maar in menig opzicht was het toch vooral de week van het scholierenprotest. En van verbazingwekkende reacties daarop. En van desondanks bewonderenswaardig volhouden door die scholieren. Zo zorgden ze zowaar voor een lentetinteling in deze donkere novemberse week.

Tegenover alle ellende in de wereld steekt een scholierenactie voor beter onderwijs wat bleekjes af. Maar waarom zouden scholieren in een welvarend westers land niet voor hun belangen mogen opkomen? Hoe dan ook: ze deden het. Ze verzetten zich vooral tegen een groot aantal verplichte zinloze uren op school. Nu hoeft een uurtje uitval geen ramp te zijn. Zo'n uur af en toe is best gezellig te maken. Maar te veel tussenuren, te vaak gaten in het rooster, dat worden toch taakstraffen zonder taak.

Meppen!

Leraren en onderwijsbonden hadden zich al eerder gekeerd tegen de 1.040-urennorm. De norm die bij gebrek aan passende investeringen onherroepelijk leidt tot dat verschijnsel van onnutte tijd op school. De scholieren lieten het niet bij woorden. Ze gingen de straat op. Ze liepen met duizenden de scholen uit, staakten, demonstreerden, scandeerden leuzen of renden schreeuwend rondjes. Hier en daar werd een kruispunt bezet, er gingen nogal wat eieren door lucht, soms vloog een rotje of blikje fris richting politie en sneuvelde een bushokje of een auto. Dat laatste was niet okay. Zinloze gewelddadigheden en vernielingen zijn fout. En ook niet slim. Want, hoewel de politie zich in sommige gevallen niet onbetuigd liet en de sfeer zelf opfokte, leek het wel of hele goegemeenten zaten te wachten op wandaden van de jonge rebellen. "Gewoon schorem", schreef De Pers. Op veel plaatsen werd uiterst negatief gereageerd op het scholierenprotest. Ze willen niet leren. Wij hadden vroeger veel meer uren les. Verwende krengen. Excuses voor die klappen in Middelburg? Ze moeten ze nog veel harder de scholen weer in meppen! Van die dingen.
Natuurlijk waren er scholieren die van voren niet wisten waar het van achteren om ging. En natuurlijk waren er voor wie het 'rellen' een uitlaatklep was voor wie weet wat voor puberale frustraties. Maar de toon van veel commentaren was ronduit hetzerig en eenzijdig. De hele scholierenbeweging werd over één negatieve kam gescheerd.

Scholieren kunnen we wel aan!

De autoriteiten kozen eveneens voor de confrontatie. Veel begrip viel niet te ontwaren. De politie werd op de scholieren af gestuurd. Er werd gedreigd met forse boetes voor leerlingen, ouders én scholen als er nog meer 'verzuimd' zou worden. Leerplichtambtenaren die zichzelf zien als schoolmaatschappelijk werkers, en die vaak ook zijn, zullen zich wel achter de oren hebben gekrabd: waren ze opeens een soort leerplichtpolitie … De goeroe van de 1.040 uur, staatssecretaresse Van Bijsterveldt (CDA), stapelde ondertussen de ene miskleun op de andere. Eerst deed ze niks. Dat wil zeggen: ze hield halsstarrig vast aan haar norm. Toen de bom aan het ontploffen was, probeerde ze hem alsnog onschadelijk te maken. Er kwam een concessie: tot die 1.040 uren mochten ook begeleiding en stage worden gerekend. Echter, omdat ze zich zonodig 'groot' moest houden, ontkende ze in alle toonaarden dat het hier om een toegeving ging. En toen het protest doorging, kwam ze op een betuttelende toon vertellen dat het nu maar eens afgelopen moest zijn en dat er geen reden was om verder actie te voeren. Wie de opstelling van de media en de autoriteiten ziet, zou ze bijna verdenken van de redenering: 'we weten ons met de integratie en de taliban geen raad en met nog veel meer niet, maar de scholieren kunnen we wel aan!'.

Meer geleerd dan anders in 1.040 uur!

Gelukkig kwam er ook steun voor de scholieren. Van leerkrachten, schooldirecties, onderwijsvakbonden en linkse partijen. Het Landelijk Aktie Komitee Scholieren (LAKS) liet zich niet kleinkrijgen en zette een voorgenomen staking op vrijdag 29 november door. Tienduizenden scholieren lieten zich niet intimideren en kwamen naar het Museumplein in Amsterdam of namen deel aan plaatselijke manifestaties. Het werden over het algemeen enthousiaste, 'nette' en indrukwekkende betogingen voor beter onderwijs.
En mocht een direct resultaat uitblijven, mochten de actievoerders zelf vinden dat er onvoldoende aanleiding is om voor meer concessies te knokken, dan nog hebben talloze scholieren deze week méér geleerd over belangenstrijd, over hoe je die het best kunt voeren, over wie je vrienden zijn en wie je tegenstanders, dan anders in 1.040 uur. Hulde! Week 48 van 2007? Een ware Week Van De Scholier!

Klik hier