Solidariteit - commentaar 176 - 17 juli 2011
Vakantiestress
Egbert Schellenberg
Al veel jaren ga ik in juni op vakantie. Kinderen het huis uit, het is goedkoper en dan kan ik als vervanger optreden in de zomervakantie. Deze keer is het mij minder goed bevallen. Ik was nog geen week weg of het federatiebestuur van de FNV besloot tegen de nadrukkelijke wens van FNV Bondgenoten in, de grootste bond, toch een principe akkoord met werkgevers en kabinet te sluiten.
Als je gratis Wifi hebt op je vakantieadres, volg je het nieuws toch op internet en gelukkig hield FNV Bondgenoten in deze haar poot stijf en brak vervolgens het pandemonium los. Verklaringen van FNV Bondgenoten en een heus eigen alternatief werden op de FNV website gecounterd, het bestuur van AbvaKabo FNV kwam met een NEE, tenzij. Ik ben sinds 1980 lid, maar een dergelijk intern gevecht heb ik nog niet eerder voorbij zien komen.
Poldermythe
Dankzij de sociale media zie ik ook allerlei reacties van andere FNV'ers. Een deel hangt de gebruikelijke poldermythe aan, als wij hier geen 'ja' tegen zeggen dan wordt het allemaal nog veel erger. Een groeiende groep FNV'ers heeft zijn zakken vol en vindt dat er maar eens een streep getrokken moet worden. Volgens mij moet je de onderhandelingsinzet afzetten tegen de uitkomst en niet tegen het kale plan van minister Kamp. Als je dat doet, is de uitkomst bedroevend en daar moeten de onderhandelaars op afgerekend worden. Maar als excuus voor het falen, wijzen ze dan naar het wetsvoorstel van Kamp en proberen vervolgens uit te leggen dat ze toch nog wat verdiend hebben.
Sociaal Akkoord 2008
Verbazingwekkend is ook de kritiek van FNV collega-bestuurders over de wijze waarop FNV Bondgenoten het principeakkoord in een referendum voorlegt. NEE tegen Casinopensioen wordt als niet objectief betiteld. Dat klopt ook. Hier wordt de mening van FNV Bondgenoten uitgesproken en het waarom uitgelegd. Net zo goed als dat op de website van de FNV wordt uitgelegd waarom het wel een goed akkoord is.
Maar diezelfde FNV collega-bestuurders heb ik niet gehoord, toen bij het referendum over het Sociaal Akkoord 2008 het Federatiebestuur een stemadvies schreef met de volgende toelichting. Als wij 'JA' zouden stemmen, bleef de AOW op 65 jaar en bij 'Nee', gaf je het kabinet (toen nog Balkenende lV) een vrijbrief en stemde je voor verdieping van de crisis. 94 Procent stemde toen 'ja' en vervolgens heeft de FNV zes maanden tijd verspild in de polder, omdat van tevoren al duidelijk was dat er met werkgevers en kabinet niet uitgekomen kon worden. Daarna is er halfzacht gemobiliseerd en steeds geroepen dat het de politieke realiteit was dat een Kamermeerderheid voor verhoging van AOW-leeftijd was en zo zijn ze steeds verder in het drijfzand van de polder terechtgekomen.
Keerpunt
Terwijl de basis van het FNV alternatief helemaal niet slecht was. Er komen steeds meer gepensioneerden met een hoger aanvullend pensioen en daar wordt belasting over betaald en deze inkomsten houden gelijke tred met de vergrijzingkosten. Er is dus geen probleem op grond waarvan de AOW-leeftijd omhoog moet, zo riep de FNV nog in 2008.
Waarom wordt de Villasubsidie niet aangepakt, of de belastingontwijking door multinationale ondernemingen, waarom wel een JSF enzovoort? Er zijn genoeg alternatieven. Deze argumenten gelden nu nog net zo hard en toch heeft de leiding van de FNV deze argumenten volledig losgelaten. In plaats van te mobiliseren, heeft ze de eigen achterban gedemotiveerd en nu ligt er een gedrocht van een pensioenakkoord.
Het poldermodel heeft vanaf het Flex en Zekerheid Akkoord in 1998 alleen maar geleid tot fasering van de afbouw van werknemersrechten. Of het nu gaat over tijdelijke contracten, lengte van de WW, de WAO, hoogte van de ontslagvergoeding, VUT en prepensioen en ga zo maar door. Vraag is nu: wordt het AOW-en-pensioen gedrocht het keerpunt in de polder of modderen we gewoon verder. Ik denk dat mijn vakantiestress tot aan de federatieraad van 12 september ook bij alle andere FNV'ers aanwezig zal zijn.
|