-STEKELTJES -

De kommissaris

Ik heb m'n maandelijkse trip naar Groningen er weer op zitten. Het ging buitengewoon goed met de gronezen. Ik mag dat volkje. Ik ga er dus graag naar toe. Ten eerste omdat de reis erheen een hele dag kost, en ten tweede is het net of je in een ver buitenland bent. De gronezen spreken onder elkaar namelijk een taaltje dat ik niet volgen kan, en het weer is ook heel anders dan bij ons in het westen. Als het hier regent, is het daar droog. En omgekeerd. Ik moet bekennen dat ik dus altijd de weersvoorspelling van Peter Tomofeef afwacht.

Deze keer was de reis wel heel interessant. Het begon al toen ik vanuit het enige station dat Grona kent, in het naastbijliggende plantsoen het wereldberoemde Paard van Ome Loeks passeerde. Er had zich om het beeldhouwwerk een grote massa gronezen verzameld, die allemaal wilde leuzen riepen.
Het paard zelf had een soort mantel omgehangen gekregen, waarop een tekst duidelijk maakte dat de gronezen hun plaats in het Koninkrijk willen herzien. "Grona los van Holland, en wel meteen." Nou, die leus was me uit het hart gegrepen, want nu wist ik zeker dat ik in het buitenland was.
Ik sprak dus de eerste de beste separatist aan. In eerste instantie weigerde deze burger van de deelstaat in spé me inlichtingen te geven, omdat hij mijn amsterdamse tongval herkende. Maar toen een PR-man toestemming gaf voor kommentaar, vertelde m'n eerste kontakt me uiterst woedend te zijn over de houding van Holland. "We zijn het zat om steeds weer gediskrimineerd te worden."

Nou schijnt er in de gronese hoofdstad eenzelfde drug-probleem te bestaan als 'all over the world'. En ze doen er ook wat aan, de gronezen.
"Tot nu toe hebben we ons heel netjes gedragen, maar die attituut is nu over. This is the time." Opdat moment wist ik nog steeds niet waarover men zich zo druk maakte. En dat bekende ik ook. "Moj 'oren", begon een naast ons staande gronese. "Da versto' ze nait", korrigeerde de PR-man. Daarop trok de gronese dame zich gebelgd terug. De man daarentegen deed z'n uiterste best me duidelijk te maken dat de gronezen het spuugzat zijn om in de vergetelheid gedrukt te worden door eerste de beste amsterdamse poepskaiter die toevallig bij de recherche werkt.
"Wai 'ebben een grote hasjvangst daon en voor de NOS gaat die poepskaiter van Nordholt met de eer straiken ..." Een verontwaardigde demonstrant mengde zich in het gesprek. "En dat is nog nait alles, ze zeiden er ook bij dat er tienduizenden gronezen bij betrokken waren."

Op dat moment kwam de kommissaris van de Koningin het veld op. In een meegebrachte mikrofoon weersprak hij die bewering. Volgens hem was dat nait zegd. "Man, we hew't zelf heurd" riepen de gronezen zonder mikrofoon. Maar de kommissaris van de Koningin wierp zich met z'n volle gewicht in het tumult. Hij riep bezwerend: "Mensen, mensen, hier is sprake van een misunderstanding."
Maar omdat hij dat in vol-hollands had uitgesproken, werden de gronezen furieus. "Zet 'em op Loeks", werd van alle kanten geschreeuwd. En toen gebeurde wat ik zelfs had kunnen voorspellen: de kommissaris werd -tegen zijn wil- op het Paard van Ome Loeks gehesen. Daarna begonnen de gronezen een wilde rondedans om het paard, waarop de kommissaris bloed en tranen zweette en kermend verzocht om vrijlating onder geleide. "We sturen jou naar Amsterdam terug", riepen de mensen, nu dol van woede. "En we willen ons aigen magistraten", riep de PR-man.

Toen ben ik weggegaan, het werd me te bar. Ik heb m'n pakje afgeleverd op het bestemde adres. Maar toen ik in de avond de laatste trein - die om negen uur vertrekt - wilde halen, passeerde ik weer het Paard van Ome Loeks. De kommissaris van de Koningin zat er nog. Zonder mikrofoon en nog steeds kermend. Toen ik langsliep, riep hij fluisterend: "Hee, pst, pst, zeg tegen Nordholt dat 'ie zo snel mogelijk afreist Grona needs him..."

STEKELTJE