extra
Palestijnen: "Zwarte november" - Balfour Declaratie van 1917"Bezetting is een ramp"Maurice Ferares De Palestijnen spreken van de "Zwarte November". In 1917, op de 15e november verscheen de Balfour Declaratie. Een brief over de situatie in Palestina van de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Arthur James Balfour aan Lord Rothschild, de leider van de joodse gemeenschap in Groot Brittannië. Palestina - pas tijdens de Eerste Wereldoorlog Brits en voordien deel van het Moorse rijk - werd op dat moment vrijwel uitsluitend bewoond door een Arabische bevolking en een handjevol joden. Met de Declaratie beoogde de Britse regering meer joden naar Palestina te lokken en in het olierijke Midden Oosten een tegenwicht te bieden aan de vrijwel uitsluitend Arabische bevolking. De Britten waren goede leerlingen van de Romeinen die hun grote imperium bijeen hadden gehouden door de toepassing van het principe 'divide et impera': verdeel en heers. VN resolutie 1947
Peltjura bleef niet ongestraft. Op 25 mei 1923 schoot de anarchistische jood Sjolom Schwartzbard hem in Parijs op straat dood. Franse rechters stuurden Schwartzbard voor zijn daad niet naar de gevangenis, in Israël wordt hij niet ten onrechte tot vandaag als een held vereerd. De Balfour Declaratie stelde geen formele verdeling van Palestina tussen arabieren en joden voor. Pas in 1947 werd door een resolutie (nummer 181) van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties (VN) de verdeling van Palestina in twee staten aanbevolen. Zionisten hadden daar niet op gewacht, al na de Declaratie in 1917 begonnen zij de joden in de wereld op te wekken naar Palestina te gaan. Voor de tijd van het Hitlerregiem in 1933 had die oproep nog weinig succes. Een eeuw durende catastrofeDe Palestijnen die vanaf het moment van verschijnen van de Balfour Declaratie heel goed begrepen wat de gevolgen konden zijn, hebben zich onafgebroken hevig verzet tegen de idee hun land te moeten delen met een massa toestromende kolonisten. Die protesten werden door het Britse bezettingsleger, zelfs met inzet van de Royal Air Force, hard neergeslagen. Er waren Palestijnse opstanden in 1920, 1921, 1929 en in 1936. Die laatste duurde drie jaar en eindigde met de vernietiging van het Palestijnse leiderschap, politieke leiders werden gedood of het land uitgezet.
Het belang van de Declaratie is allereerst geweest dat zij lange tijd de basis was voor de juridische claims van de zionisten. Het was een beslissing van een Europese macht over een niet-Europees gebied, waarbij geen rekening werd gehouden met de aanwezigheid en de wensen van de grote meerderheid van degenen die in het gebied woonden en er geboren waren. De Declaratie hield de belofte in om het gebied aan een vreemde groep te geven, zodat die groep het gebied tot een nationaal tehuis voor het joodse volk kon maken. (...) De joden in Palestina onderbrengen, zonder verder iets te hoeven doen voor wat Europa hun had aangedaan, was een makkelijke oplossing. De resolutie van de Verenigde Naties uit 1947 werd door de zionistische leiding uitgelegd als toestemming voor de vestiging van een joodse staat in Palestina. Het Palestijnse verzet werd gebruikt als een geldige reden voor de etnische zuivering van de bevolking die in het land was geboren. In 1948 leidde dat tot de uitroeping van de onafhankelijke staat Israël en de verdrijving van de Palestijnse bevolking uit grote delen van hun eigen land en hun veroordeling tot een leven onder een militaire bezetting. Beroofd van hun grond, hun huizen, hun bestaansmiddelen, omringd door hoge muren met controleposten, zonder toekomst voor henzelf en hun kinderen.
Angst van PalestijnenVolgens het Israëlische bureau voor de statistiek woonden op 15 april 2016 in Israël 7,6 miljoen mensen - 75,5 jood en 20,4 procent arabier.
Deze godsdienst steunt op de mening dat Israël onder een voortdurende bedreiging leeft. Onze regeringen organiseren steeds nieuwe angstcampagnes, overdrijven de echte gevaren en verzinnen nieuwe. Ze voeden de idee dat we in een constante bedreiging leven. Dat gebeurt al vanaf de oprichting van de staat Israël. Waar komt de angst van de Palestijnen vandaan? In de eerste plaats van hun rechteloosheid en zeker ook door het feit dat ze onder een afschuwelijk militair bewind moeten leven. Hoe erg dat laatste is, beschrijft de niet Palestijnse waarnemer Gideon Levy:3 Wat de militaire tribunalen aangaat. Zij veroordelen Palestijnen in processen die politieke maskerades zijn. Voor de veiligheid worden huizen van 'terroristen' vernietigd en collectieve straffen opgelegd die in strijd zijn met het internationale recht en dus verboden zijn. Dagelijks worden duizenden mensen onderworpen aan willekeurige controles, anderen worden zonder meer gearresteerd. Verder verricht het leger 's nachts huiszoekingen. Het wordt mensen onmogelijk gemaakt naar hun werk te gaan, anderen mogen helemaal hun deur niet uit. Weer anderen worden gedood als een soldaat vermoedt dat ze een gevaar vormen . Dat overkwam een kind van tien jaar dat een schaar in zijn handen had.
Wordt verwacht dat de Palestijnen nog meer zullen doen dan 's morgens opstaan en 'dank u meester' zullen zeggen? Als ze de moed hebben om te demonstreren, is dat openlijke terreur. Wanneer ze om sancties vragen, is dat economische terreur. Als ze wettelijke voorzieningen vragen, is dat juridische terreur. Als ze zich tot de Verenigde Naties wenden, is dat diplomatieke terreur. Zijn conclusie en die van zijn collega's bij B'Tselem is dat de situatie in Israël niet zal veranderen, wanneer niet door de wereld wordt ingegrepen. "De bezetting is een ramp", aldus Hagai El-Ad bij de Veiligheidsraad. WapenarsenaalDe bewapening van Israël doet niet alleen de producenten en verkopers van wapens in de wereld een groot genoegen, zij is ook een belangrijke politieke factor in de binnenlandse situatie die de regeringen in Israël koesteren. Geen enkele regering, linkse of rechtse, heeft in Israël ooit besloten te ontwapenen en de enorme bedragen die ervoor worden uitgegeven te gebruiken voor sociale doeleinden. Wat moet Israël met veertien onderzeeërs die per stuk 1,4 miljard euro hebben gekost?
De Verenigde Staten van Amerika geven Israël jaarlijks enorme leningen onder andere om het geweldige militaire apparaat te financieren. Israël is voor Amerika van strategisch en economisch (olie bij de buren) van groot belang.
|
Dat alles onder mom van verzekering van de veiligheid.